Αδέρφια

Πρώτες σκέψεις.............

Πριν από λίγο καιρό η κ. Κόλκα μου ζήτησε να την βοηθήσω στην οργάνωση της ενότητας 'Αδέρφια'. Να σας συστηθώ λοιπόν. Είμαι μια έφηβη που ετοιμάζεται να πάει στην Α' Γυμνασίου. Μου αρέσει πολύ να κάνω πράγματα με τα χέρια μου, δηλαδή να δημιουργώ διάφορες κατασκευές, διακοσμητικά αντικείμενα από ανακυκλωσιμα υλικά και άλλα πολλά. Κάτι άλλο σχετικό με εμένα είναι ότι έχω έναν μικρότερο αδερφό με αυτισμό.

Για μένα ο αυτισμός είναι ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης και έκφρασης, λόγου και κίνησης, με μια λέξη ύπαρξης. Από την Τετάρτη Δημοτικού ήθελα να μάθω τί είναι αυτισμός αλλά δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω. Αυτό γιατί η κατάλληλη ευκαιρία δεν δόθηκε ποτέ. Ας πούμε, στο σχολείο, δεν έλεγα κάτι, σκεφτόμουν ότι θα με πουν τρελή αν μια ημέρα αποφάσιζα να μιλήσω για τον αυτισμό. 

 

Τώρα στο Κέντρο Ημέρας βρήκα την ευκαιρία που έψαχνα. Τώρα μαθαίνω τί θα πει αυτισμός. Εδώ δεν μπορούν να με θεωρήσουν τρελή, μπορώ να κάνω ερωτήσεις και να πάρω απαντήσεις ελεύθερα!

Όταν ήμουν μικρή προσπαθούσα να μαντέψω γιατί ερχόταν τόσοι στο σπίτι για τον αδερφό μου. Πολλά περνούσαν από το μυαλό μου για το τί συμβαίνει. Τί να ήταν αυτές οι ' συνεδρίες'; Ντρεπόμουν να ρωτήσω ακόμη και τους γονείς μου. Και τώρα ντρέπομαι καμιά φορά.

Στο Κέντρο Ημέρας θέλω να γίνονται συναντήσεις και με άλλα αδέρφια παιδιών με αυτισμό, να παίζω μαζί τους! Ένα άσχετο παιδί δεν ξέρει τί συμβαίνει στον αδερφό μου. Νιώθω άβολα όταν κάτι νευριάζει τον αδερφό μου ή δεν του αρέσει. Αλλιώς με καταλαβαίνει κάποιος που έχει και αυτός αδερφό ή αδερφή με αυτισμό.

Με τον αδερφό μου περνάω ώρες μαζί, παίζουμε, πειράζει ο ένας τον άλλον, τον γαργαλάω, δαγκωνόμαστε, κάνουμε φασαρία, κλαίει ο ένας, κλαίει και ο άλλος! Η μαμά δεν το βλέπει σαν αστείο. Εγώ πάλι, το έχω σαν παιχνίδι, παιδιά είμαστε και θέλουμε φασαρία!

Υπάρχουν στιγμές που ομολογώ ότι ανησυχώ για τον αδερφό μου, ειδικά επειδή δεν έχει αίσθηση κινδύνου. Από την άλλη σκέφτομαι ότι όλοι έχουμε τις συνήθειές μας. Το ίδιο και ο αδερφός μου!





                                            Ευχαριστώ!
 

Θα ήθελα να πω δύο λόγια στους γονείς μου, στους φίλους μου και στους δασκάλους του κέντρου ημέρας. Θέλω να ευχαριστήσω τους δασκάλους του κέντρου ημέρας για την προσπάθεια τους να μάθω κάποια πράγματα μέσα από συναντήσεις και από συζητήσεις. Ευχαριστώ πολύ τους φίλους μου για την κατανόησή τους που τόσα χρόνια ήξεραν ότι σε αυτό το σχολείο έχουμε ένα παιδί με διαφορετικό τρόπο ύπαρξης και έκφρασης. Και τέλος ευχαριστώ πολύ τους γονείς μου για την κατανόησή τους, για την υποστήριξη τους και την υπομονή τους για να με κάνουνε ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ!!!!!!

Όσα ευχαριστώ και να σας πω θα είναι λίγα!!! Σας ευχαριστώ πολύ!!!